Hier vertel ik iets over de manier waarop ik films opneem en bewerk. Over de hard- en software die ik gebruik. Het branden op Dvd, het bedrukken en de covers voor de boxjes. Ook het maken van menu's voor verzamel-Dvd's (recepten of documentaires) komt aan de orde.
Dvd, covers en opslag
Hierboven schreef ik al dat één van mijn grote passies computeren is.
Ik ben ook een filmfan. En wat ligt dan meer voor de hand dan films opnemen van TV, deze bewerken, dwz.
de reclames eruit knippen, ze op schijf branden, van een etiket voorzien en ze tenslotte in een Dvd-box
met cover opbergen in mijn Dvd-rekje (zie afbeelding).
De covers voor de films haal ik van internet, uit world's largest cover archive (http://www.cdcovers.cc/covers).
Als een cover niet te vinden is, dan ontwerp ik er zelf een, veelal met plaatjes die ik uit de film capture (=opneem).
Het grafische werk dat aan het maken van een dergelijke cover of omslag vastzit, vind ik heel leuk; een beetje
tekenen en ontwerpen ligt me wel.
Sinds augustus 2005 heb ik een fotoprinter, waarmee ik ook Cd's en Dvd's kan bedrukken.
Daarvoor maakte ik etiketten met de CD LabelBuilder, uitprinten en op de Dvd plakken. Die manier heeft wel
tot problemen geleid, omdat het etiket loslaat. Dat is niet best, want daarmee kun je de Dvd-speler goed mollen.
OK, voor de opslag van een film kun je natuurlijk een Dvd gebruiken. Er zijn verschillende formaten: een documentaire
van een uur bijvoorbeeld past heel goed op een gewone Dvd van 4,7 GB (de zogenoemde Dvd-5); om toch nog een goede
kwaliteit te houden brand ik een speelfilm op een Dvd DL van 8,5 GB (DL = double layer, de zogenoemde Dvd-9).
Onlangs (2007) ontdekte ik een nieuw opslagmedium, de mobile video HDD, een externe media harde schijf.
Ik kocht er een en zette al diverse films en foto's op deze schijf.
Hij staat bij de TV en is daarmee verbonden met een scartkabel.
Films opnemen
Je kunt een film downloaden van internet.
Ik doe het anders.
Ik neem films, documentaires of kookprogramma's op van TV op een HD (hard disk) recorder die ik medio 2004 kocht.
Het is de KiSS DP-558, één van de eerste recorders met een harddisk die toen net op de markt was. Deze recorder heeft een harde schijf van 80 GB waarop de gegevens worden gezet. Sindsdien zijn de harde schijven van de recorders aanzienlijk vergroot. Klik hier voor info omtrent de diverse HD recorders van KiSS.
Later kwamen er recorders waarmee ook direct op Dvd te branden is.
Mijn computer is d.m.v. een kabel verbonden met de KiSS; samen vormen zij (met mijn notebook) een privénetwerkje.
De gegevens van de KiSS kan ik dus heel gemakkelijk naar mijn computer transporteren.
Op de computer kan ik deze bewerken. Zo bepaal ik begin en einde en knip ik uit een opgenomen film de reclames en eventuele oneffenheden.
Een bijkomende mogelijkheid van die kabelverbinding tussen mijn computer en de HD recorder is video- en fotobestanden die op mijn computer staan, op de TV tonen. Dat doe ik met behulp van een specifiek programmaatje, PC-Link.
In feite fungeert mijn computer dan als een extra externe media harde schijf.
Zelf gemaakte films, van TV opgenomen documentaires, films en kookprogramma's bewerk ik op de computer. *)
*) moest ik in 2004 de computer en hd recorder nog met een kabel verbinden; nu is natuurlijk ook een draadloze verbinding mogelijk.
Films bewerken
Er zijn vele programma's, waarmee je dat kunt doen; er komen er zelfs steeds meer. Dat zijn de zogenoemde video-editors.
Ik heb met verschillende van deze programma's gewerkt.
Zo kreeg ik bij de aanschaf van mijn eerste Dvd rewriter een demoversie van Sonic MyDVD en later (in 2001) bij aanschaf
van de DC10 Plus in, een PCI videokaart, kreeg ik Pinnacle Studio vs.7. Ik probeerde ook nog andere video bewerkings-
programma's uit. Maar uiteindelijk ben ik toch weer teruggekomen op mijn eerste keus, nl. Pinnacle Studio, en zéker gezien
het feit dat dit programma steeds verder ontwikkeld werd; de laatste nieuwe versie (juli 2007) is Pinnacle Studio 11, in
drie varianten: de gewone, de Plus- en de Titaniumversie.**)
Zo, eindelijk ben ik dan uit m'n slof geschoten: ik kocht gisteren inderdaad Pinnacle Studio Plus vs. 11.
Ik zag ook Magix Video de Luxe 2008 in de winkel liggen. Na overleg met de verkoper en nog eens de informatie op beide
pakketten gelezen te hebben, bleef ik toch bij Pinnacle. Deels omdat ik het al heel lang gewend ben en ook omdat ik té veel
toeters en bellen van Magix niet erg op prijs stel. Ongetwijfeld zullen er mensen zijn die een andere keuze maken.
Zo heeft ieder zijn voorkeuren.
Nog een andere opmerking is hier op zijn plaats: je kunt programma's heel gemakkelijk op internet kopen en downloaden,
maar ik kocht het ditmaal weer eens in de winkel. En hoewel je bij het kopen via internet ook alle mogelijke handleidingen
kunt downloaden, nam ik het voordeel van een bijgeleverde handleiding in boekvorm. Ik vind dat, zeker als naslagwerk,
heel erg prettig werken.
**) software wordt natuurlijk steeds verder ontwikkeld en dus komen er steeds nieuwere versies
Werken met de software
Pinnacle Studio Plus vs. 11 ziet er goed uit.
De interface is vergeleken bij de vorige versies wat geprononceerder qua kleurstelling en dat geeft het programma een
ietwat gelikter uiterlijk. Maar alles, de menu's, de knoppen, is gewoon hetzelfde gebleven. Dat is vertrouwd en werkt voor
mij heel lekker.
Pinnacle Studio Plus vs. 11 wordt geleverd op een installatie- en een Bonus-Dvd. Daarnaast zijn er als onderdeel van de
licentie online aanvullende media en filters aan te schaffen. Het is zeer uitgebreid en ondersteunt de nieuwste HD-formaten.
De handleiding is duidelijk en Nederlandstalig. Je moet echter wel over een pittige PC beschikken. Het hoeft niet gezegd
dat deze Studio-versie compatible is met Windows Vista.Eerder schreef ik dat ik Pinnacle Studio al ken vanaf vs. 7; volgens mij had ik toen mijn eerste Pentium- PC. Vandaag
-zaterdag 8 september 2007- ben ik volop bezig geweest om Studio 11 uit te proberen. Ik zette twee films, die ik op
de KiSS had opgenomen, op Dvd. Om de kwaliteit te waarborgen gebruikte ik daarvoor Dvd dl schijfjes (dl=dual layer)
waarop twee maal zoveel kan als op een gewone Dvd schijf. Ter vergelijking: op een 4,7 GB Dvd was de kwaliteit 66%,
op een 8,5 GB Dvd had ik maar liefst 100% en nog 55 minuten over die in dit geval onbenut bleven. Ik ben een liefhebber
van films met Meryl Streep; ook de oudere films zoals "Still of the night" en "A cry in the dark" kon ik nu van de videobanden
overzetten en wegschrijven op Dvd. Nog een paar andere oude films die mij dierbaar zijn, waaronder "East of Eden" en
"Terms of Endearment" zijn nu eveneens gedigitaliseerd. Dit bespreek ik verder in het volgende hoofdstukje.
Videoconverter
Ik kocht september 2007 de "Dazzle" van Pinnacle. Dat is een videoconverter. Door de (oude) videorecorder via de Dazzle te verbinden met de computer, kan ik videobanden transporteren naar de computer. De bestanden komen op de computer te staan in DV formaat (MPEG-2) en daar kan ik ze bewerken (digitaliseren).
Nou zeg, dat kwam heel goed van pas. Mijn videorecorder is al oud en sommige videobanden ook; er zijn er zelfs een paar die niet goed meer zijn af te spelen of zelfs geknapt zijn.
Ik vond een videoband uit 1994 van het 25-jarig jubileum dat te mijner ere werd gevierd. Behalve dat ik daarop alle oud-collega's weer eens zag, die een voor een de trap opkwamen naar de tot feestzaal omgedoopte vergaderzaal, hoorde ik ook na jaren de tóch wel lovende toespraken. Ook werd ik nog eens feestelijk toegezongen. Eigenlijk wel leuk om terug te zien, ik was het al bijna vergeten!
Voor mijn familie, mijn zus Annelies en mijn nicht Marleen heb ik een aantal Dvd's gemaakt. En zelfs mijn tante op leeftijd heeft op mijn advies een Dvd-speler gekocht. Aan haar stuurde ik de serie "De achtertuin van Jan Wolkers".***) In dit programma neemt Jan Wolkers de kijker mee op ontdekkingsreis door zijn eigen achtertuin en vertelt hij op zijn typische Wolkers-manier over alle beestjes en planten die daar leven en groeien. Deze serie nam ik in 2003 op van TV en onlangs heb ik hem bewerkt en zette hem -inclusief een Menu- op Dvd.
***)Het is wel heel frappant dat ik twee weken geleden de Dvd van Jan Wolkers als voorbeeld nam als inleiding voor het opnemen van TV en het maken van Dvd, inclusief Menu. Twee dagen geleden, 19 oktober 2007, overleed Jan Wolkers.
Dvd menu's maken
Als ik documentaires of kookprogramma's opneem dan zet ik deze niet zomaar op Dvd. In mijn software programma, in dit geval Pinnacle Studio 11, kan ik menu's maken. Er worden kant-en-klare menu's meegeleverd in gewoon (4:3)of breedbeeld formaat (16:9). Maar het is zeker zo spannend om zelf menuutjes te maken of een bestaand menu aan te passen.
Een menu heeft het voordeel dat je een Dvd niet van begin tot eind af hoeft te spelen, te moeten zoeken naar dát stukje dat je wilt zien; je kunt vanuit het (hoofd-)menu - "authoring van de Dvd zoals dat heet" - kiezen welk deel of hoofdstuk je wilt afspelen.
Een voorbeeld:
Ik heb een aantal afleveringen van het kookprogramma van Jamie Oliver opgenomen van TV. Zijn manier van koken spreekt mij erg aan. Ik kies uit die opnamen acht recepten; eerst bewerk ik ze waarbij ik me voornamelijk richt op wat er in zijn keuken gebeurt. D.w.z. dat ik veelal de toeters en bellen, het doen van inkopen e.d. 'eruit knip'.
In het videobewerkingsprogramma zet ik deze acht stukjes film (recepten) achter elkaar. Is de hele film naar mijn zin, dan ga ik terug naar het begin en kies een passend menu.
In de menu- en titeleditor ga ik het gekozen menu naar mijn hand zetten, in dit geval komen er dus acht knoppen in, elk met de naam van het recept.
Terug in filmbewerking selecteer ik achtereenvolgens elke beginscène van een recept en maak daar een koppeling naar het hoofdmenu, met de desbetreffende hoofdstukknop. Het is overigens ook mogelijk om de scènes automatisch te laten selecteren en instellen. Hoeft geen betoog: de handleiding van Pinnacle Studio 11 is heel erg duidelijk en helpt je stap voor stap door dit onderwerp heen.
