Een van mijn meest geliefde kinderboeken die ik denk ik rond 1948 las:
Het begon zo:
Ken je nog de zonderling,
die maar niets dan vlinders ving?
Hij was Prikkebeen geheten.
Ach, ik heb hem nooit vergeten,
vaak heb ik aan hem gedacht
en ik droomde menige nacht
hoe hij uittrok met zijn netje
voor zijn dagelijks verzetje.
'k Zag hem in zijn lange jas
heerlijk rusten op het gras
als hij weer na uren springen
lag te dromen en te zingen.
Maar toch ging het onze vrind
ook niet altijd voor de wind,
want hij had een kwade zuster,
die was telkens ongeruster,
bozer als vriend Prikkebeen
weer een hele dag alleen
vlinders zocht in bos en velden.
Ach, wat kon zij hem dan schelden!
Dit is de held van ons verhaal
vlinders vangen is zijn kwaal,
hij doet niets dan alle dagen
achter mooie vlinders jagen.
Alles ok zich heen vergeet hij
en alleen van vlinders weet hij.
Kijk toch uit, Prik! Zie je niet
dat je haast in 't water schiet?
Hij beleefde heel wat avonturen en trouwde tenslotte met Pieternel. En dan eindigt het zó:
Denk nú maar aan Pieternel
hoe zij haar gehele leven
Prikkebeen is trouw gebleven.
Ach, ze was met hem zó blij,
kreeg er nog zes kinderen bij.
Zo zal steeds het leven komen
beter dan je ooit kunt dromen!
Voor het overige zie: prikkebeen-1 en prikkebeen-2
Mocht je willen reageren:stuur een mailtje