ROTTERDAM

In juli 1969 verhuisde ik van Amsterdam naar Capelle ad IJssel en in augustus begon
ik aan mijn nieuwe baan in Rotterdam. In 1970 startte ik de urgentie-opleiding aan de Sociale Academie. De studie deed ik naast mijn werk. Na het behalen van het diploma
maatschappelijk werk ging ik nog drie jaar naar de nutsacademie - opleiding sociale pedagogiek.
Vanaf 1978 volgde ik diverse workshops, cursussen en trainingen waaronder 'gezinstherapie', 'hulpverlening aan migranten en hun gezinnen' aan de Hogeschool Amsterdam en een cursus 'sociale vaardigheidstraining als taakstraf' aan het PI-Amsterdam. Mijn pre lag bij het werken met gezinnen. In een latere fase gaf ik daarnaast 'leer'-trainingen aan jongeren in het kader van het project HALT.

Ik heb heel wat veranderingen meegemaakt in de Jeugdzorg. En in de 30 jaar dat ik er werkzaam was, zijn we 4x verhuisd. Ik begon bij de "Vereniging van Protestantse gezinsvoogden" en eindigde bij de "Stichting Jeugd en Gezin Rotterdam".
Toen ik begon was de gezinsbenadering/gezinstherapie, overgewaaid vanuit Amerika,
heel erg in. De gezinsvoogd werkte mét en ín het gezin met ouders, kinderen en zo
mogelijk met de grootouders erbij. Ook bij een (tijdelijke) uithuisplaatsing waren er gezamenlijke gesprekken met alle betrokkenen om zo mogelijk te voorkomen dat het kind/de jongere het gezin te veel zou ontgroeien.
In de jaren '90 werd er gefocussed op "professionaliteit": onderzoeken en aanbevelingen van de Universiteit Utrecht met betrekking tot bijscholingscursussen moesten van de gezinsvoogd een 'professional' maken!
Nieuwe rapportageformulieren, die ook steeds weer veranderden, waren het uiterlijk
bewijs daarvan. We zaten toen meer achter de computer dan dat we in het gezin bezig
waren. De tehuiskinderen zagen hun gezinsvoogd hooguit 4 tot 6 maal per jaar.
Het is goed om te horen dat er nu - in 2008 - opnieuw voor wordt gepleit om de gezins-
voogd weer in het gezin te brengen met het doel de situatie van het gezin te verbeteren.

Na dertig jaar in Rotterdam gewerkt te hebben ging ik - in 1999 - met de VUT, die toen nog bestond.
In 2004 werd ik gepensioneerd. Sindsdien leef ik me uit in allerlei hobby's.

Op mijn afscheid was Karl-Ernst Hesser, van de Hogeschool Amsterdam, de inhoudelijk spreker.
Maar het laatste woord was aan Arno, mijn leidinggevende.